در خاک های شنی، خاک های غنی از مواد آلی و خاک های شدیداً آب شویی شده، قابلیت دسترسی سیلیس برای گیاهان معمولا پایین است. درسایر خاک ها اکثرا، سیلیس دومین عنصر فراوان است. سیلیس به راحتی با اکسیدهای آهن، آلومینیوم، منگنز، و کانی های خاک که سیلیس را برای جذب توسط گیاه غیر ممکن می کند، تثبیت می شود. عصاره محلول خاک می تواند شامل 0.1 تا 0.6 میلی مول قابل استخراج باشد. سیلیس می تواند به فرم اسید مونوسیلیسیک در محلول خاک و به صورت اسید پلی سیلیک در خاک و در کانی های سیلیکاتی یافت شود. در محلول های آبی قلیایی شدن pH باعث افزایش تبدیل فرم پلی سیلیسیک خاک به مونوسیلیسیک اسید قابل انحلال می شود. درpH حدود 9 قابلیت دسترسی در آب، بیشترین حالت است ولی بلعکس مقدار سیلیس در محلول خاک خاک در pH پایین خاک به دلیل افزایش هوا زدگی کانی های سیلیکاته زیاد می شود. فسفر و سیلیس در نشستن بر روی سایت های رس خاک با هم رقابت دارند. اضافه کردن سیلیکات به خاک می تواند غلظت فسفر را در محلول خاک را افزایش دهد. مقدار سیلیس عصاره خاک ، به نوع گیاه بستگی دارد.