اگربخواهیم رس را با لعاب تطبیق دهیم حتما باید از سیلیس استفاده کنیم. این اکسید شیشه ساز ضریب انبساط و انقباض خیلی پایینی دارد. وجود سیلیس باعث می شود تا ترک های احتمالی در لعاب بسیار کم شود زیرا سیلیس، درجه دمای بسیار بالاتری نیاز دارد تا ذوب شود و دمای ذوب آن 1675 درجه سلسیوس می باشد. زمانی که مقدار مشخصی سیلیس به صورت صحیح از گدازآور مخلوط می شود مذاب سختی را ایجاد خواهد کرد. به دلیل طبیعت دیر گدازی سیلیس باعث کمتر شدن جاری بودن مذاب می شود و شکل مذاب کمتری به حالت مایع شبیه است.
محدوده ذوب کوارتز و کریستوبالیت در درجه 1713 درجه سلسیوس و همینطور تریدیمیت در دمای 1670 درجه 33 ذوب می شود، لعاب های اکسیدی برای کمتر کردن ذوب دیرگداز ها مانند آلومینا و سیلیس به کار می رود؛ با کنترل کردن میزان آلومینا و سیلیس در لعاب میزان، مقدار و نوع اکسید ها می تواند درجه پخت لعاب را کنترل نماید با اضافه کردن سیلیس لعاب در دمای خیلی خاص دیر گدازی آن به شدت افزایش می یابد.